Zawsze się uśmiechaj, potakuj i miej dobry humor. Poruszaj tylko lekkie i luźne tematy, bo a nuż rozmówcę rozboli głowa od poważnych kwestii? Nie mów o chorobach i umieraniu. Pierwszy zabiegaj o czyjeś względy i spotkanie - dzwoń, pisz i płaszcz się - najniżej jak potrafisz. Dopytuj się jak się czuje i czemu się nie odzywa. Miej czas i ochotę. Kłaniaj się w pas - zwłaszcza jeśli ktoś jest od ciebie o wiele młodszy. Bądź na każde gwizdnięcie i wezwanie. Wspieraj, wysłuchuj, pomagaj. Nie odmawiaj i nie sprzeciwiaj się. Popieraj i podtrzymuj to samo zdanie.
Dawaj sobą pomiatać. Pozwalaj wchodzić sobie na głowę i przekraczać wszelkie granice. Jeśli coś ci obiecano, nie upominaj się i nie miej pretensji. Ale zawsze dziękuj - szczególnie jak ktoś wciska ci coś, czego nie chcesz. Nie dziel się swoimi problemami, lecz współczuj cudzych. Okłamuj, bo mówienie prawdy cię zdyskredytuje na wieki. Przymilaj się. Nawet jeśli ktoś cię kąsa i gryzie. Jemu zawsze wolno. Tobie nigdy. Nadstawiaj drugi policzek w oczekiwaniu na kolejny cios i cztery litery na wbicie kolejnej szpilki. Bądź idealnym workiem treningowym.
Stosuj się do powyższych przykazań, a istnieje duże prawdopodobieństwo, że ktoś się na ciebie nie obrazi, nie wykasuje twojego numeru z kontaktów, nie "odprzyjaźni" się z tobą na portalu społecznościowym i nie będzie udawał, że cię nie zna, kiedy miniesz go na ulicy. Przecież rozpieszczonemu dorosłemu dziecku zawsze należy ustąpić, prawda? A temu, które zatrzymało się w rozwoju emocjonalnym i społecznym - w szczególności.
