Przed wczorajszą drugą zmianą w pracy zdążyłam się wykąpać, wstawić i rozwiesić pranie, pojechać na targ po zimowe rękawiczki, wejść do zoologa po mieszankę ziaren dla Pepe, zamówić tort oraz kwiaty na nadchodzące 75. urodziny mamy, kupić dla siebie śniegowce i odebrać zamówione sushi, a potem zjeść je razem z Mężem.
Chyba tylko dlatego, że dzisiaj i jutro prawie wszystkie sklepy są zamknięte, a w sobotnie popołudnie ludzie masowo spędzali czas w galeriach, miałam tak mały ruch jak nigdy dotąd - zaledwie siedemnaście osób (w sezonie bywało ich nawet cztery razy tyle).
Dzisiaj byliśmy u mamy, a później w kościele, gdzie na samym początku wszyscy zaśpiewaliśmy Mazurek Dąbrowskiego. Dość osobliwe, nowe i ciekawe uczucie - akurat nasz hymn w takim miejscu...
A teraz siedzimy w domu. Dyrektor Wykonawczy od półtorej godziny pije specjalną miksturę, której zadaniem jest oczyszczenie jelita przed jutrzejszą kolonoskopią. Krzywi się strasznie, więc pyszne to nie jest.
Mój dzielny Mąż przeszedł już gastroskopię, chirurgiczne rwanie siódemki, a teraz jeszcze tylko to jedno badanie. Dzisiaj zapowiedział mi, że w grudniu do żadnego lekarza nie idzie. Wcale mu się nie dziwię.
Na szczęście oboje jutro mamy wolne, więc będę wspierać Głos Rozsądku i będę mu towarzyszyć pod gabinetem, a potem dbać o niego najlepiej jak potrafię.
